به گزارش «آرماگدون» ، با وجود گزارش‌هایی که درباره وضعیت مسلمانان آراکان، مشهور به مسلمانان روهینگیا و رفتار نامناسب علیه آنها منتشر شده اما جامعه بین‌الملل تاکنون اقدامی در جهت محافظت از آنها انجام نداده است. به نظر می‌رسد درحالی که این افراد به شکل سیستماتیک درحال تحمل آزار و شکنجه هستند، جامعه جهانی تنها نظاره‌گر این فرآیند است.
این اقلیت مسلمان در میانمار به آواره‌هایی در کشور خود تبدیل شده‌اند. روهینگیایی‌ها مردمی محروم از حقوق مدنی هستند و گاه و بیگاه هدف خشونت‌های نژادی قرار می‌گیرند. در سال ۲۰۱۲ بود که دنیا به طور تدریجی با خشونتهایی که علیه این افراد صورت می‌گرفت آشنا شد.
ماه گذشته و در راستای شعارهای دولت میانمار برای استقرار صلح و اجرای عدالت طرحی را به سازمان ملل ارائه داد. بسیاری از کشورها با تصور اینکه دولت میانمار به دنبال تغییر سیاستهای خود علیه مسلمانان این کشور است از این طرح استقبال کردند. اما در طرح ارائه شده مسلمانان روهینگیا دو گزینه پیش روی خود دارند.
گزینه اول این است که آنها باید در ابتدا شهروندی بنگلادش (کشور همسایه) را اخذ کنند. تنها دراین صورت است که آنها می‌توانند با در اختیار داشتن تمام مدارک لازم برای اخذ شهروندی میانمار اقدام کنند. درصورت مخالفت، مسلمانان تنها یک گزینه پیش رو دارند و آن زندگی در شرایطی بسیار نامناسب در کمپ‌های آوارگان و در نهایت اخراج از کشوری است که اجداد آنها نسل‌ها در آن حضور داشته‌اند.
شاید در ظاهر با استفاده از گزینه اول مسلمانان میانمار قادر به اخذ حق شهروندی این کشور شوند اما مسئله این است که دولت میانمار با این اقدام به دنبال اعلام و اثبات مهاجر بودن مسلمانان روهینگیا است که پیش از این تحت قانون ۱۹۸۲ از تمام حقوق خود محروم شده‌اند.
نکته قابل تامل آن است که تعداد زیادی از مسلمانان روهینگیا که در سرزمین خود یک بیگانه به شمار می‌روند قادر به تهیه مدارکی برای اثبات حضور در میانمار به عنوان شرط اخذ حقوق شهروندی نیستند. تمام این اسناد به همراه تمام دارایی‌های این مسلمانان در جریان شورش‌های سال ۲۰۱۲ نابود شد. بنابراین تمام افرادی که قادر به ارائه این مدارک نباشند در کشور خود همچنان به عنوان شهروند بنگلادش شناخته خواهند شد.
مسلمانان با این ادعا که از اتباع بیگانه به شمار می‌روند به کمپ فرستاده شده و یا درغیر اینصورت از میانمار اخراج می‌شوند. از سوی دیگر دولت بنگلادش نیز این افراد را شهروند خود نمی‌داند زیرا در بنگلادش متولد نشده‌اند. طبق برنامه دولت میانمار در نهایت یک میلیون روهینگیایی با این سرنوشت مواجه خواهند شد.
فیل رابرتسون، معاون مدیر کمیسیون حقوق بشر آسیا نیز با انتقاد از این طرح اعلام کرد که مسلمانان روهینگیا از حقوق خود محروم خواهند بود و دولت میانمار به نوعی آنها را به مدت نامعلومی در کمپ‌ها زندانی خواهد کرد. قدرتهای جهانی و کشورهای موسوم به آسئان نیز تنها نظاره‌گر اقدامات دولت میانمار هستند و با توجه به اینکه میانمار کریدوری برای عبور کالاهای تجاری این کشورها است قصد ندارند خللی در روابط تجاری خود با دولت میانمار ایجاد کنند.

آرماگدون