جمهوري آذربايجان شرايط ويژه اي را سپري مي كند؛ تظاهرات، اجتماعات و اعتراضات قشرهاي گوناگون مردم و احزاب مختلف اين كشور علي الخصوص «حزب اسلامي» و اعلام مخالفت هاي احزاب با سياست هاي دولت در جاي جاي اين كشور مشاهده مي شود.

دولت جمهوري آذربايجان كه پس از به قدرت رسيدن «الهام علي اف» ژست دموكراسي خواهي گرفته بود و تحت سناريوي اتحاديه اروپا، بعضي اقدامات صوري مثل آزادي زندانيان سياسي و آزادي برخي مطبوعات را به اجرا درآورده بود، درحال حاضر از دادن كوچك ترين آزادي سياسي، اجتماعي و فرهنگي و حتي مذهبي به مردم و احزاب اين كشور امتناع مي كند. در حال حاضر، دولت باكو اقداماتي را براي حذف اسلام اصيل و آرمان هاي مذهب شيعه در اين كشور به اجرا مي گذارد كه علاوه بر شعله ور كردن خشم مردم مسلمان آذربايجان، پايه هاي حكومت علي اف را نيز سست تر مي كند. برخي از مهم ترين اقدامات و سياست هاي ضداسلامي را مي توان به ترتيب ذيل برشمرد:

۱- اعلام رسمي ممنوعيت حجاب در مدارس و دانشگاه ها و مقابله پليسي و امنيتي با كساني كه پوشش اسلامي داشته باشند و حتي جلوگيري از ورود افراد محجبه به مدارس، دانشگاه ها و ادارات دولتي و اعمال محدوديت عليه آنها و حتي جلوگيري از الصاق عكس بانوان محجبه بر روي گذرنامه و كارت هاي شناسايي.

۲- نگاه استراتژيك به رژيم صهيونيستي و همكاري سياسي، نظامي، امنيتي، اقتصادي و اجتماعي گسترده با اين رژيم و حتي همكاري هاي نظامي و امنيتي بين دو كشور.

۳- آزادي كامل يهوديان متمايل به صهيونيسم ساكن در جمهوري آذربايجان جهت فعاليت هاي ديني، سياسي و اقتصادي. گفته مي شود كه ساختمان ها و برج هاي عظيم ساخته شده در مركز باكو و برج هاي تجاري جديدالاحداث متعلق به يهوديان بوده و همه آنها خالي از سكنه هستند و هيچ كدام نيز فروخته نمي شوند.

۴- انتشار كتاب موهن آيات شيطاني به صورت پاورقي در نشريه «يونيكال» چاپ باكو و سكوت كميته دولتي امور ديني جمهوري آذربايجان و حتي بعضا حمايت هاي مادي و معنوي از اين نشريه توسط دولت.

۵- ممنوعيت رسمي پخش اذان از مساجد و منع شدن دانش آموزان و افراد جوان از ورود به مساجد (مشابه اقدام رژيم كمونيستي شوروي سابق) براي شركت در نمازهاي جماعت و ممنوعيت اقامه نماز در مساجد شهرها به ويژه شهر بزرگ مذهبي و تاريخي «گنجه».

۶- مسئوليت دادن به افراد ضد دين در سطوح فرمانداري و استانداري شهرها مثل فرماندار گنجه كه ضمن محدود كردن دينداران اين شهر براي حضور در مساجد، افتخار افتتاح چندين كاباره، قمارخانه و محل فساد را نيز به خود اختصاص داده است.

۷- تخريب مساجد به بهانه هاي مختلف و حتي با توسل به زور و تهديد، به عنوان نمونه تخريب مساجد حضرت محمد(ص) در شهر «ياسامال» و حضرت فاطمه زهرا(س» در منطقه «گونشلي» و يا تعطيلي كامل و قفل و بست كردن مسجد بزرگ حضرت فاطمه زهرا (س) در «نخجوان».

۸- اعلام رسمي دولت باكو به طلاب مشغول تحصيل در ايران و تهديد كساني كه تحصيلات ديني دارند و يا در ايران تحصيل كرده اند، به آنها هيچ گونه شغل و منصب دولتي اعطاء نخواهد شد.

۹- تعطيلي تمام مدارس ديني و اسلامي در كشور و محروم كردن همه طلبه هاي مدارس ديني از امتيازات اجتماعي.

۱۰- ممنوعيت برگزاري مراسم مذهبي و عزاداري ماه هاي محرم و صفر و تعيين زماني يك يا دو ساعته در داخل مساجد، آن هم با حضور حداكثري نيروهاي امنيتي.
۱۱-دستگيري تمام فعالان سياسي و مذهبي به ويژه اعضاي «حزب اسلامي» اين كشور به بهانه هاي واهي مثل نگهداري سلاح غيرمجاز و يا داشتن موادمخدر و يا اخلال در نظام امنيتي كشور.

۱۲- محدوديت براي انتخاب شوندگان و انتخاب كنندگان داراي گرايش هاي مذهبي و اسلامي در انتخابات خصوصا اعضاي حزب اسلامي و رد صلاحيت نامزدهاي مستقل و اسلام گرا در انتخابات پارلماني.

۱۳- مبارزه شديد با اسلام و مذهب شيعه؛ دولت حتي در ارائه آمار رسمي در مورد ميزان جمعيت مسلمان و جمعيت شيعيان اين كشور امتناع مي كند.
با تمام اين اقدامات، جالب است به نتايج تحقيقي كه در سال ۱۹۹۴ در شهر گنجه صورت گرفته بود، نظري داشته باشيم؛ در اين تحقيق مشخص شد كه ۷۷ درصد مردم از اقدامات ضداسلامي دولت جمهوري آذربايجان رضايت ندارند.
۸۷درصد مردم نيز خواستار پياده شدن اسلام حقيقي در جمهوري آذربايجان هستند و درصد بيشتري نيز خواستار تربيت اسلامي فرزندان خود هستند.

به هر حال، به نظر مي رسد كه سرنوشت همه حاكمان فعلي باكو مثل ديكتاتورهاي عرب تحقيرآميز باشد و اين تقدير خداوند است، به مضمون آيه شريفه قرآن كريم كه «ما كافران را مهلت مي دهيم تا خود اسباب نابودي و سقوط خود را فراهم آورند» توجه كنيد.
گويا زمان همان زماني است كه به فرمايش مقام معظم رهبري در اجلاس بيداري اسلامي: «ملت هاي منطقه بر اين اعتقادند كه برخورداري از امنيت رواني، عدالت، پيشرفت و شكوفايي جز در سايه شريعت اسلامي به دست نخواهد آمد.»
اگر بسياري از حكومت ها به دليل جمود فكري، بي كفايتي و مغرور شدن به قدرت دولتمردان خود به پايان كار رسيده اند و اگر بسياري ديگر به علت انواع و اقسام فسادهاي مالي، اقتصادي و اخلاقي و جدا شدن از ملت خود سرنگون شده اند، بايد گفت كه حكومت «الهام علي اف» به علت برخورداري از هر دو اينها و اضافه بر آن، مبارزه با نمادهاي ديني، اسلامي و مذهبي به سرعت به روزهاي پاياني خود نزديك مي شود و بي گمان با توجه به شرايط سياسي، اقتصادي و اجتماعي جمهوري آذربايجان، اين كشور را مي توان در رديف كشورهاي در آستانه تحول بزرگ قرار داد.
اگر در كشور تونس انقلاب و شعله هاي خشم مردم با خودسوزي «محمد بوعزيزي» سبزي فروش دوره گرد آغاز گرديد و اگر در مصر انقلاب مردم با شكنجه شدن و شهادت «خالد سعيد» و شعار «كلنا خالد سعيد» (همه ما خالد سعيد هستيم) آغاز شد؛ در جمهوري آذربايجان مي تواند «حجاب» اسم رمز انقلاب شود و تومار حكومت ظلم و جور باكو را درهم پيچد و حكومتي جديد در چارچوب اسلامي ايجاد كند كه هم به الگويي براي كشورهاي قفقاز و آسياي مركزي تبديل مي گردد و هم رژيم صهيونيستي را در كل منطقه و جهان محبوس تر خواهد كرد.

آرماگدون