به گزارش «آرماگدون» ، روزنامه گاردین با انتشار مقاله‌ای به نقد سیاست بحث‌برانگیز «پیشگیری» از سوی دولت انگلیس پرداخت و نوشت در نظر گرفتن کودکان مسلمان به عنوان مظنون ترور، امنیت این کشور را بیشتر نخواهد کرد.
در سال گذشته، سیاست پیشگیری دولت انگلیس سبب ابراز نگرانی از سوی گزارشگر ویژه سازمان ملل، گروه‌های حقوق بشری، ناظر مستقل قوانین تروریسم در دولت انگلیس و نیز نمایندگان مجلس و مردم شد و آن‌ها خواستار تجدید نظر بی‌طرفانه در این سیاست شدند.
تابستان گذشته، این سیاست به یک وظیفه قانونی برای مدارس و مهدکودک‌ها و نیز مسئولان مراقبت از کودکان تبدیل شد و با تنها چند ساعت آموزش از کارکنان بخش دولتی خواسته شد که افراد مظنون به افراط‌گرایی را تشخیص دهند و به گروه مقابله با افراط‌گرایی دولت با نام «کانال» معرفی کنند.
مناقشات در مورد این سیاست زمانی افزایش یافت که تعداد کسانیکه به عنوان مظنون به کانال معرفی می‌شدند، بسیار زیاد شد. در ماه مارس حدود ۴ هزار نفر، سه برابر تعداد سال گذشته به کانال ارجاع داده شدند؛ یعنی تقریباً روزی ۱۱ نفر.
به گزارش روزنامه تایمز، در سال گذشته بیش از هزار کودک به عنوان مظنون از سوی مدارس به کانال معرفی شدند در حالیکه در سال ۲۰۱۲ تنها ۹ کودک معرفی شده‌ بودند.
نمونه‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این شبکه سوءظن تا چه حد مشکل‌آفرین بوده است. یک پسربچه چهارساله از سوی مربی مهد کودک مظنون شناخته شد زیرا به اشتباه کلمه‌ای را «کوکر بمب» تلفظ کرد یا نوجوان ۱۴ ساله‌ای به خاطر حمایت از فلسطینیان مظنون شناخته شد یا نوجوان دیگری به خاطر وجود نام یک شخصیت تاریخی مسلمان بر روی تیشرتش به کانال معرفی شد.
والدین و فعالان اجتماعی از طیف وسیع‌تری از این نمونه‌ها سخن می‌گویند؛ اینکه کودکان به خاطر هر سخنی که می‌گویند، به خاطر شرکت در نماز صبح، به خاطر حجاب و گاهی فقط به خاطر قوه تخیلشان مورد سوءظن قرار می‌گیرند.
سیاست پیشگیری حتی پیش از آنکه به مدارس تحمیل شود نیز شهرت خوبی نداشت و نگرانی آن وجود داشت که به نوعی جاسوسی همگانی علیه جوامع اسلامی تبدیل شود.
انجمن ملی معلمان انگلیس با ابراز نگرانی نسبت به سیاست پیشگیری می‌گوید: موظف کردن افراد به گزارش دادن، یک «فرهنگ سوءظن» در مدارس ما ایجاد کرده است.
دیده‌بان حقوق بشر بریتانیا نیز در گزارشی نوشت: کودکان مسلمان سراسر بریتانیا دچار خودسانسوری هستند زیرا می‌ترسند که علیه آن‌ها گزارش داده شود. این ترس بی‌دلیل نیست. موارد متعددی بوده که کودکان تنها به خاطر استفاده از حق آزادی بیان خود و بدون ایجاد کوچکترین تهدیدی برای جامعه به عنوان مظنون معرفی شده‌اند.
این بدان معناست که نه‌تنها کودکان بی‌گناه همواره در وحشت از افراط‌گرایی هستند بلکه کسانیکه دیدگاه‌های مشکل‌آفرین دارند نیز این دیدگاه‌ها را مطرح نخواهند کرد و پنهان خواهند ماند.
این در حالی است که مسلمانان بریتانیا، به جز چند مورد استثناء، همگی خواهان حمایت از کشور و نسل جوان کشورشان هستند،‌ درست مانند غیر مسلمانان که در میان آن‌ها نیز موارد استثنایی یافت می‌شود.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که مسلمانان عمدتاً بیش از دیگران وطن‌پرست هستند و می‌توانند برای کشور خود بسیار مفید باشند اما برای تحقق آن، مسلمانان بریتانیا نیاز دارند احساس کنند که بخشی از جامعه هستند نه اینکه به آن‌ها فقط به عنوان مظنون نگاه ‌می‌شود.

آرماگدون