به گزارش «آرماگدون» ، مسلمانان روهینگیای میانمار نه تنها در این کشور امنیت ندارند و بودائیان با حمایت دولت میانمار آنها را مورد آزار و اذیت قرار می دهند، بلکه آوارگان روهینگیا در کشورهای دیگر نیز با دشواریها و تبعیضهای گسترده روبرو هستند.
صدها نفر از این آوارگان در جامو و کشمیر تحت کنترل هند در شرایط بسیار بدی زندگی می کنند. آنها در حلبی آبادها در فقر مطلق زندگی می کنند و از هر گونه امکانات اولیه از جمله آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی محروم هستند. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به این افراد کارت پناهندگی داده است با وجود این از بسیاری از امکانات اولیه محروم هستند.
«نور کبیر» یکی از این آوارگان گفت: مسلمانان در میانمار سلاخی می شوند و مغازه های آنها غارت می شود به همین علت هم ما مجبور شدیم کشورمان را رها کنیم و اینجا بیاییم اما در اینجا ما با مشکلات زیادی روبرو هستیم که از جمله آنها نبود آب آشامیدنی و برق است. شرایط زندگی در اینجا بسیار دشوار است و متاسفانه هیچ کسی به وضع ما رسیدگی نمی کند.
«محمد الیاس» آواره دیگر هم گفت: تا کنون خون انسانهای بیگناه بسیاری ریخته شده است. به نظر من این پاکسازی قومی است و بودائیان نمی خواهند مسلمانان در میانمار زندگی کنند. متاسفانه نیروهای دولتی در خشونتها علیه مسلمانان مشارکت دارند. دولت با ما به عنوان شهروندان میانمار برخورد نمی کند.
بسیاری از ساکنان در این حلبی آبادها از پنج سال پیش که تنشها شروع شد به جامو و کشمیر آمده اند و برخی نیز اخیرا به اینجا آمده اند. کارشناسان وضع آوارگان روهینگیایی در جامو و کشمیر را بسیار فاجعه بار توصیف می کنند و معتقدند میزان سوءتغذیه در میان این آوارگان بسیار نگران کننده است.
«عاشق حسین خان» فعال اجتماعی گفت: مسلمانان میانمار در شرایط بسیار بدی زندگی می کنند و زنان و کودکان بیش از بقیه زجر می کشند. اگر دولت به داد آنها نرسد آنها از گرسنگی و بیماری خواهند مرد. دولت موظف است به آنها کمک کند. سازمان ملل متحد، سازمان همکاریهای اسلامی و اتحادیه عرب باید از مسلمانان میانمار حمایت کنند.
تا کنون خشونتها علیه مسلمانان میانمار صدها کشته بر جای گذاشته است و حدود یک میلیون نفر را آواره کرده است.

آرماگدون