به گزارش «آرماگدون» ، حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین دکتر سیدهاشم موسوی، رئیس کالج بین‌المللی المصطفی(ص) در فیلیپین در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) با بیان این مطلب گفت: برای بررسی اقدام اخیر نشریه فرانسوی در تکرار چاپ کاریکاتور از مقدس‌ترین شخصیت دینی مسلمانان، لازم است اقدام گردانندگان این مجله را در قالب و زمینه سیاسی حاکم بر آن کشوری بررسی کرد که این گونه اقدامات در آنجا، نه تنها آزادانه که جانبدارانه صورت می‌گیرد.
وی افزود: با اندکی مطالعه در اطراف این موضوع، به خوبی روشن می‌شود که این اقدام، نه تنها اولین اقدام از این دست نیست، که آخرین آن نیز نخواهد بود و هر چند ریشه آن در لابه‌لای تیرگی زمینه‌های ناپاک آن مخفی شده است اما با سر برآوردن شاخه‌های آن در سرزمین‌هایی که سابقه دوستی با اسلام را ندارند ـ نظیر بریتانیا، دانمارک و فرانسه ـ نشان از آن دارد که این ریشه خیلی از تنه آن فاصله ندارد.
موسوی تأکید کرد: مسلّماً، اگر حمایت‌های نامحدود نظام سلطه و لابی ضداسلامی نبود، بعد از آنچه که از قلم سلمان رُشدی انگلیسی، به‌سان خون ناپاک به صفحه دل جوانان غربی تزریق شده بود؛ هرگز «لارس هگارد» کاریکاتوریست هتاک دانمارکی، و «تری جونز» کشیش دیوانه و قرآن‌سوز آمریکایی و اخیراً گردانندگان مجله شارلی ابدوی فرانسوی، جرئت نمی‌کردند اینگونه بی‌پروا به مقدسات بیش از یک‌و‌نیم میلیارد مسلمان دنیا حمله کنند.
وی گفت: البته برای اثبات این ادعا و اینکه قطعاً هدف خاصی از اینگونه اقدامات پیگیری می‌شود، نیازی نیست که راه دوری برویم، بلکه دفاع تمام قد نظام حاکم بر این کشورها و آمادگی آنان برای پرداخت هرگونه هزینه‌های جانبی این گونه اقدامات - که کم هم نخواهد بود - نشان از آن دارد که یا یک تصمیم جمعی پشت این اقدامات ضد اسلامی است و یا اقدام‌کنندگان به این حرکت‌ها، مستظهر به حمایت نظام‌های متأثر از سیاست‌های ضد اسلامی و لابی صهیونیست‌ها هستند که به عنوان نمونه به سخن چند روز پیش فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری فرانسه اشاره می‌کنم که گفته است «فرانسه میهن یهودی‌ها است و هرگونه اقدام یهودستیزانه محکوم و تحمل‌ناپذیر است و گمان نمی‌کنم کسی منظور اولاند از «یهود» را نفهمیده باشد و نیز برایش این سؤال پیش نیامده باشد که چه فرقی بین این دو دین بزرگ ابراهیمی است که توهین به یکی مطابق با آزادی بیان و مطلوب، و ستیز با دیگری محکوم و تحمل‌ناپذیر است. لذا برای هر انسان بی‌طرفی، هیچ تردیدی باقی نمی‌ماند که اینگونه حمایت‌ها و هزینه کردن‌ها، نمی‌تواند بدون سازمان‌دهی و هدف خاص باشد.

توهین به ادیان به بهانه آزادی بیان
حجت‌الاسلام موسوی تأکید کرد: توهین به ادیان به بهانه آزادی بیان ترفندی بسیار قدیمی و ناکارآمد است هر چند هنوز در سایه برخی قدرت‌ها، توانسته سر پا باشد. فرانسه هم، مانند هر کشور و هر نظام دیگری برای تدبیر امور خود، نیازمند به محدودسازی یک سری از آزادی‌ها است و در حال حاضر هم از آن محدودسازی‌ها بهره‌مند است.
وی افزود: قبل از آنکه به موضوع توجیه این نشریه نسبت به اقدام اخیرش، در قالب آزادی بیان بپردازم، مناسب می‌بینم که توجه شما را به یک نکته مهم جلب نمایم و آن اینکه اساساً إعمال آزادی بیان مطلق ـ به قید مطلق توجه شود ـ در نظام مدیریت بشری، معقول نیست زیرا انجام هر اقدامی که با آزادی بیان مطلق، توجیه شود برخورد متقابل آن هم می‌تواند پذیرای همین توجیه باشد، به عنوان مثال اگر ترسیم کاریکاتور توهین‌آمیز به عنوان یک اظهار نظر و بیان، به بهانه آزادی بیان موَجَّه باشد قتل آن کاریکاتوریست هم می‌تواند با همین توجیه موجَّه باشد به این تقریر که، کشتن وی یک نوع إعلام به دیگران و یک نوع بیان است و هر انسانی از حق آزادی بیان مطلق برخوردار است و کسی هم نباید آزادی وی را محدود نماید. لذا فکر نمی کنم هیچ عاقل و صاحب اندیشه‌ای به خود اجازه دهد که منطقاً چنین توجیه مطلق و غیر عقلانی‌ای را باور کند.

جایگاه آزادی بیان در کشورهای اروپایی
«اما اینکه آزادی بیان در فرانسه و در کشورهای اروپایی چه حد و مرزی دارد؟ باید گفت که کشورهای اروپایی و به‌ویژه فرانسه، اگر سخت‌گیرتر از همه کشورها در خصوص آزادی بیان نباشند قطعاً سهل‌گیرتر از آنان نیز نیستند. برای اثبات این ادعا مایلم به پیشینه این نشریه یک سری بزنیم.»
رئیس کالج بین‌المللی المصطفی(ص) در فیلیپین توضیح داد: هفته‌نامه شارلی ابدو(Charlie Hebdo) ابتدا با نام «کُرون» در دهه ۱۹۷۰ میلادی آغاز به کار کرد و اصلاً نام این نشریه خود فریاد می‌زند که شعار آزادی بیان در فرانسه فقط حربه‌ای است برای ترساندن دیگران و الّا خود، هیچ اعتقادی به آن ندارند.
وی افزود: ماجرا از آنجا آغاز می‌شود که در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی، دو نشریه طنز «هاراگیری» و «کُرون» با انتشار تصاویر و کاریکاتورهایی با محتوای نامناسب و مستهجن، توجه مخاطبان فرانسوی را به خود جلب کردند، این بی‌پروایی تا آنجا پیش رفته بود که هیچ یک از مقدسات ادیان و مذاهب، از آن در امان نبودند اما با این حال دولت فرانسه واکنش خیلی جدی‌ای در قبال آن نداشت تا اینکه سرانجام، پس از مرگ ژنرال شارل دوگل، تیتر طنز و توهین‌آمیز این نشریه برای دوگل، آستانه مقاومت دولت فرانسه را در مقابل آزادی بیان، به آخر رساند و اینجا بود که آزادی بیان فرانسوی‌ها به یک طنز سیاسی تبدیل شد و نشریه طنز کُرون را به تعطیلی کشاند، تا آنکه در سال ۱۹۹۱ فیلیپ وال کمدین فرانسوی، این نشریه را با نام شارلی ابدو که کنایه‌ای هم به نام ژنرال شارل دو گل است، منتشر ساخت.
موسوی گفت: در کنار آنچه که گذشت، آزادی بیان در اروپا و به‌ویژه در فرانسه، یک خط قرمز اساسی و مهم دیگری دارد که به هیچ قیمت از آن نخواهد گذشت و آن موضوع یهود و هر آن چیزی است که به یهودستیزی بر می‌گردد که موضوع هولوکاست یک نمونه کاملاً روشن آن است.
این فعال اسلامی افزود: «به عنوان نمونه به اتفاقی که در سال ۲۰۰۸ در زمان ریاست جمهوری سارکوزی در همین نشریه شارلی ابدو رخ داد اشاره می‌کنم. این نشریه در کاریکاتوری، تصمیم پسر رئیس جمهور وقت فرانسه به یهودی شدن - برای ازدواج با یک دختر ثروتمند یهودی - را سوژه خود قرار می‌دهد. اما بلافاصله از سوی جامعه یهودیان و لابی اسرائیل در فرانسه به گرایشات ضدیهودی متهم می‌شود و فیلیپ وال، کاریکاتوریست نشریه را مجبور به توضیح و عذرخواهی می‌کند. «موریس سینِ» کاریکاتوریست‌ معروف این نشریه در نهایت با فشارهای لابی اسرائیل به دلیل کشیدن کاریکاتور پسر سارکوزی و امتناع از عذرخواهی، اخراج شد و توسط انجمن بین‌المللی ضد نژادپرستی و یهودستیزی (LICRA) به دادگاه کشیده شد. آزادی بیان مورد نظر که اجازه بدترین توهین‌ها به مسلمانان و مسیحیان را می‌دهد، در قبال نزدیک شدن به یهودیان، به سخت‌ترین شکل ممکن برخورد و مجازات می‌کند.»
سیدهاشم موسوی تصریح کرد: او بعد از حادثه حمله به نشریه شارلی ابدو اینگونه نوشت: در سال ۲۰۰۹، کاریکاتوری را کشیدم در خصوص پسر سارکوزی در حالیکه به دلایل مالی به یهودیت تغییر دین داده بود، و اخراج شدم. شارلی از من خواست تا عذرخواهی کنم ولی من نپذیرفتم. شارلی مرا به خاطر به سخره گرفتن یهودیت اخراج کرد».

حمایت رهبر کاتولیک‌های جهان از مسلمانان
وی در ادامه گفت: در اینجا لازم می‌دانم که به کلام پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان در خلال سفر اخیرش به کشور فیلیپین، اشاره نمایم که واکنش مسلمانان را نسبت به توهین به پیامبر اسلام، کاملاً منطقی و طبیعی دانسته و گفته است که آزادی هم حد و حصری دارد و هیچ کس حق ندارد به بهانه آزادی بیان به مقدسات دیگران توهین نماید. ایشان برای توضیح سخنان خود به یکی از همکاران خود به‌نام دکتر گاسپاری که در کنارشان بودند، اشاره کردند و گفتند «اگر دوست خوبم دکتر گاسپاری به مادرم توهین کند، می‌تواند انتظار دریافت مشت از طرف من را داشته باشد. این طبیعی است، شما نمی‌توانید کسی را تحریک کنید، نمی‌توانید به عقاید دیگران توهین کنید، نمی‌توانید با عقاید دیگران شوخی کنید».


توهین شارلی ابدو به مقدسات دیگر ادیان
رئیس کالج بین‌المللی المصطفی(ص) در فیلیپین گفت: تا آنجا که از اظهار نظر گردانندگان اصلی این نشریه بر می‌آید، این نشریه خود را متعهد به مخالفت با هرگونه مذهب و باور دینی می‌داند و معتقد است که هیچ امر مقدسی وجود ندارد که استثناء بشود؛ اما در عمل ما خلاف آن را مشاهده می‌کنیم و می‌بینیم که فقط مقدسات بعضی از ادیان نظیر اسلام و مسیحیت، هدف بیشترین حملات آنان است. تصاویری مستهجن از حضرت عیسی علیه السلام، حضرت مریم سلام‌الله علیها، پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم، طرح‌های موهن نسبت به مسلمانان و شخصیت‌های سیاسی و مذهبی جهان از جمله پاپ و رهبران مسلمانان، نشان از این دارد که این نشریه به‌صورت انتخابی و متناسب با سیاست‌های دیکته شده، دست به اینگونه حملات می‌زند.

راه‌های گریز از قوانین ممنوعیت اهانت به ادیان و اعتقادات بسته شود
موسوی همچنین تأکید کرد: اساساً، توهین به هرچیز و هرکسی، در هر مقامی که باشد، ناپسند و در مبادی قضایی هر کشوری جریمه خاص خودش را دارد و گمان نمی‌کنم که کسی پیدا شود که اهانت کردن به‌ویژه توهین به مقدسات میلیون‌ها انسان را از این قاعده مستثنی بداند و توهین به آن را روا دارد لذا وضع قوانین تنبیهی، چیز جدیدی نخواهد بود. مهم آن است که راه فرار از این قاعده کلی بسته شود و اهانت‌کنندگان اجازه نیابند که به بهانه های مختلف، از قبیل استفاده از حق آزادی بیان و یا عناوینی شبیه آن، به‌راحتی دست به این اقدامات زشت بزنند و کسی را هم یارای برخورد نباشد.

رسالت ما مسلمانان در برابر توهین به مقدسات
وی افزود: بعد از حمله به دفتر شارلی ابدو و البته مظلوم‌نمایی مدیریت شده توسط دولت فرانسه، گروهی از مردم این کشور به ابراز همدردی با شارلی پرداختند و همین امر موجب شده است که سردبیر جدید این نشریه، تصمیم بگیرد که راه أسلاف خود را ادامه دهد و در شماره بعدی نیز کاریکاتوری از پیامبر اسلام صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را ترسیم کرد و به جای ۶۰ هزار نسخه همیشگی، در سه میلیون نسخه آن را منتشر کرد. اما اینبار نوع اعتراض مسلمانان سراسر جهان متفاوت بود. آن‌ها با ایجاد کمپین‌های «من عاشق محمد هستم» موجی بزرگتر، نه تنها در دنیای اسلام که در غرب ایجاد کردند و با توجه به آنچه که پس از حادثه یازده سپتامبر اتفاق افتاد و عملاً میلیون‌ها غیرمسلمان را به تحقیق در حوزه اسلام و قرآن وا داشته است‌، این موج هم علامت سؤال بزرگی در مقابل جوانان غیرمسلمان ایجاد کرد.
سیدهاشم موسوی ادامه داد: حال که این انگیزه دانستن از اسلام و به‌ویژه پیامبر بزرگ آن در غیرمسلمانان ایجاد شده است، به نظر می‌رسد که فصل معرفی جدی اسلام به دنیای غیراسلامی فرا رسیده است؛ معرفی‌ای که با زیرساخت‌های فکری آنان تناسب داشته باشد. متأسفانه عمده دولت‌های اسلامی آنقدر درگیر مسائل داخلی خودشان هستند که معرفی اسلام برای آنان اولویت آخر است و آن دسته از نظامات اسلامی اعم از شیعی و سنّی که صادقانه دغدغه این معرفی را دارند عموما از نسخه‌هایی استفاده می‌کنند که بیشتر مصرف داخلی دارد و جوانی که خارج از دنیای اسلام زندگی می‌کند بسیاری از آن مفاهیم را درک نمی‌کند.
وی گفت: من فکر می‌کنم اتفاق جالبی که در این روزها افتاد و یکی از تهدیدات مهم ما را در این زمینه به یک فرصت بسیار ارزشمند تبدیل کرد، ارسال نامه مقام معظم رهبری خطاب به جوانان غربی است که باید به عنوان نقشه راه و عمق استراتژیک، مورد توجه خواص قرار گیرد. یعنی به جوان غربی - که قابلیت دشمن شدن را دارد - فرصت توجیه عقلانی بدهیم قبل از آنکه فرصت عکس العمل نا آگاهانه بیابد.

راهکار‌ عملی مقابله با رشد اسلام‌ستیزی
موسوی در ادامه توضیح داد: آنچه که به عنوان اولین قدم و مهمترین راهکار به نظر می‌رسد، کاهش‌دادن نیروی مهاجم دشمن است؛ به این ترتیب که با معرفی دقیق و ارائه چهره زیبای اسلام و ایجاد اطمینان از اینکه اسلام دین صلح و سلامت است و نه تنها مخل امنیت و آسایش کسی نیست که قرار است منجی بشریت نیز باشد، بخشی از نیرویی که ممکن است به صف دشمن بپیوندند را به اردوگاه خود بکشانیم و یا حداقل از میدان نبرد دور سازیم، کاری که در نبردهای صدر اسلام توسط وجود مبارک پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم و حضرت امیرعلیه السلام اتفاق می‌افتاد و پیش از هر جنگی، گروهی را برای اتمام حجت و معرفی زیبایی‌های اسلام به‌سوی دشمن می‌فرستادند.

حمایت سران کشورهای غربی از تکرار اهانت به مقدسات اسلامی
سیدهاشم موسوی در ادامه گفت: همانگونه که در پیام نوروزی مقام معظم رهبری در سال ۱۳۹۲ خطاب به سران کشورهای غربی آمده است ـ هر چند مخاطب مستقیم پیام ایشان دولت فرانسه بود ـ این‌گونه اهانت‌ها، به‌ویژه اگر از سوی سران کشورهای غربی، تکرار و تأیید شود - یک ناهوشمندی از سوی دولتمردان این کشورها و کار نابخردانه است و پُر واضح است که این کار غیر مدبرانه و غیر عاقلانه، از هر کسی که باشد نمی‌تواند سودی در پی داشته باشد.

وی افزود: ممکن است در کوتاه مدت، آنان را به بعضی از اهداف شومشان نزدیک نماید ولی در دراز مدت، کشور یا ملتی را که دشمن آنان نیستند تبدیل به دشمنی می‌سازد که از هر فرصتی برای ضربه زدن به آنان استفاده خواهد کرد. البته من مطمئنم آن دسته از قدرت هایی که در دایره خط قرمز این اقدامات هستند تنها بهره گیران از این اقدامات شوم هستند هر چند تاوان آن را باید ملت‌هایی بپردازند که هرگز بدنبال اینگونه اقدامات نیستند.

مسئولیت مشترک جهان اسلام و غرب برای مقابله با افکار افراطی
حجت‌الاسلام موسوی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: افکار افراطی همانگونه که از اسمش پیداست، انحراف از جاده راستی و سلامت است و هر نظام و حکومتی که نسبت به مردم خویش تعهد خدمت و به‌ویژه هدایت دارد، نمی‌تواند نسبت به دور نگه داشتن اجتماع خویش از افراط و گروهای افراطی بی‌توجه باشد، فرقی نمی‌کند که چه کسی مجری این افکار افراطی است بلکه آنچه که مهم است متأثر شدن مردم آن جامعه از این افکار انحرافی است. بر همین اساس وظیفه روشنگری، واقع‌نمایی و اعتمادسازی، جزو اولین مسؤلیت‌های مشترک جوامع بشری است که متوجه خواص از دو دنیای اسلام و غرب است. البته اگر خواص به وظیفه خوشان عمل نمایند عوام هم که تابع افکار خواص هستند هم تبعیت دارند و هم منتفع خواهند بود ولی متاسفانه تاکنون، بخش عمده خواص در خلاف این جهت در حرکتند.
وی در پایان تأکید کرد: رسانه‌های ارتباط جمعی نظیر بی بی سی، سی إن إن، فاکس نیوز و ... این روزها در جایگاه خواص نشستند و بخاطر توانایی در ایجاد موج‌های اجتماعی بزرگ، تاکنون به اشکال مختلف به این افکار افراطی دامن زدند.

آرماگدون