ازی پوکمون گو که در چند هفته اخیر به تیتر یک اخبار این حوزه مبدل شده است، در کشور‎هایی چون چین و روسیه به‎دلیل مسائل امنیتی ممنوع شده است.
ظاهر شدن پوکمون‎‎ها در مناطق حساس نظامی امنیتی به‎ویژه در نزدیکی پایگاه‎‎های نظامی و سایت‎‎های موشکی باعث به‎وجود آمدن مشکلاتی برای کاربران این بازی‎‎ها در این کشور‎ها شده است.
بازداشت چند نوجوان در نزدیکی یکی از سایت‎‎های موشکی چین که به‎دنبال پوکمون‎‎ها بودند، یکی از اتفاقات رخ داده در این چند هفته اخیر است. این هشدار امنیتی تقریبا در همه کشور‎ها به کاربران داده می‎شود که این بازی می‎تواند مشکلات زیادی برای مردم و دولت‎‎ها به‎وجود بیاورد. تا جایی که حتی رژیم اشغالگر قدس هم این بازی را در اماکن نظامی و امنیتی خود ممنوع کرده و برای متخلفان برخورد‎های شدیدی را در نظر گرفته است.

از ابتدا تا‎کنون
در دنیای امروز بازی‎‎های رایانه‎ای در کنار ابزاری برای سرگرمی و تفریح، به صنعتی پردرآمد مبدل شده است و همین امر باعث شده کوچک‎ترین حرکتی در این حوزه، تاثیرات فراوانی بر جهان اطراف خود بگذارد. بازی‎‎های رایانه‎ای که اولین دوره ورودشان به بازار به سال‎های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۷ برمی‌گردد با فراز و فرود‎‎های بسیاری روبه‎رو بوده و هر بار با انقلابی در این صنعت، تحولی جدیدی رخ داده است که همان دوره اول، شرکت‎‎هایی هم‎چون آتاری (Atari) و نینتندو (Nintendo) در این عرصه پیشتاز بوده‎اند.
با فراگیر شدن رایانه‎‎های شخصی و تحول نمایش گرافیکی در این رایانه‎ها، یکی از گام‎های موثر در تحول صنعت بازی‎‎های رایانه‎ای برداشته شد که در گام بعدی پس از ارائه سیستم عامل ویندوز به بازار این تحول تکمیل‎تر شد.
به نوعی می‌توان گفت تحول اساسی این صنعت پس از ورود سیتم عامل‎‎های با رابط گرافیکی رخ داد و در کنار آن نیز کنسول‎‎های بازی نیز پا به پای رایانه‎‎های شخصی به‌روز شدند.
با این تحول اساسی در صنعت بازی‎‎های رایانه‌ای، فرصتی پدید آمد تا بازی‎‎های جدید با محوریت داستان و سناریو تولید شود. این دو اتفاق در کنار یکدیگر باعث شدند تا میزان علاقه‎مندی مردم جامعه و در نتیجه افزایش مخاطبان این صنعت روند چشمگیری داشته باشد و همین امر باعث شد تا فعالان اقتصادی و شرکت‎‎های بزرگ و کوچک برای بهره‎مندی از منفعت بازار این صنعت، به سرمایه‎گذاری در این حوزه روی بیاورند و اغلب هم با سود‎های کلان آینده تجاری خود را تضمین و تامین کنند.
ولی در خیلی از پروژه‎‎های تولید شده در چند دهه گذشته، حتی اصل سرمایه هم برگشت نداشته است و این خود علامت سوال بزرگی است که چرا همچنان برای این‎گونه پروژه‎ها سرمایه‎گذاری می‌شود؟

ابزار فرهنگی یا صنعتی!
به‎طور کلی با مرور سیاست‎‎های کلان حاکم بر دنیای امروزی علی‌الخصوص اروپا و آمریکا کاملا مشخص است که هر گونه سرمایه‎گذاری در هر حوزه‎ای با هدف سودآوری (چه مادی و چه غیر مادی) صورت می‎پذیرد و این ساده‌انگاری است که فکر کنیم این همه سرمایه‎گذاری در حوزه بازی‎‎های رایانه‎ای فقط با هدف سرگرمی و تفریح صورت گرفته است.
بازی‎‎های رایانه‎ای از ابتدای ظهور خود به دلایل گوناگون اعم از تعاملی بودن با کاربر یا استفاده از عناصری چون داستان، گرافیک، شخصیت‎پردازی و قهرمان‎پروری، هیجان و اکشن و... به یکی از ابزار‎های جذاب برای سرگرمی و تفریح و از همه مهم‎تر فرهنگ‎سازی و ترویج سبک زندگی، مبتنی بر فناوری‎‎های نوین مبدل شده است.
اما در این میان یکی از جنبه‎‎های اصلی و تاثیرگذار بازی‎‎های رایانه‎ای همیشه به عمد یا سهو مغفول واقع شده و آن هم رویکرد فرهنگی بازی‎‎های رایانه است. عمده بازی‎‎های رایانه‎ای در پوشش سرگرمی و تفریح هدفی یا اهدافی را دنبال می‎کنند. از ترویج سبک زندگی گرفته تا تبلیغ و القا تفکرات و نظرات و عقاید یا توجیه سیاست‎‎های درست و غلط دولت‎ها و حکومت‎ها و... .
دلیل اصلی حمایت از بازی‎سازی در ایران، تفاوت فرهنگی بین کشور ما و کشور‎های تولید‎کننده بازی‎‎های رایانه‎ای است که همین تفاوت بعضا ناخواسته و در برخی موارد به‎صورت برنامه‎ریزی شده برای ما ایجاد مشکل می‌کند.
اگر واقعا این نگاه مورد تایید مسئولان مرتبط و بازی‌سازان و فعالان این حوزه نیست، واقعا چه لزومی دارد در عرصه‎ای ورود داشته باشیم که نه از نظر فنی و نه از نظر محتوایی و نه از نظر اقتصادی توان رقابت با نمونه‎‎های خارجی را نداریم. سوالی که تا‎کنون از سوی مخالفان بی‎پاسخ مانده است.
به‎نظر می‎رسد پیش از آنکه در عرصه تولید بازی‎‎های رایانه‎ای ورود بشود، بهتر بود سیاست کلان و نگاه ملی حاکم بر این حوزه با توجه به این ملاحظات تدوین می‎شد.

تحولی جدید به نام پوکمون گو
اتفاقی که در فضای حقیقی واقعا روی داد و حضور چند هزار نفری کاربران در خیابان‎‎ها برای شکار پوکمون‎ها، همگان را متعجب کرد و از طرف دیگر تب نصب و اجرای بازی را در دیگر مردم جامعه بالا برد.

این همه ماجرا نیست
روی دیگر سکه را هم باید دید. در ابتدای نصب بازی، از ما برای دسترسی‎‎های غیرمعمول در بازی‎‎ها، اجازه گرفته می‌شود، از اجازه تصویربرداری با گوشی دوربین و ارسال آن به سرور بازی گرفته تا استفاده از جی‎پی‎اس و دسترسی به حافظه و دفترچه تلفن و... .
این بازی از اطلاعات منطقه جغرافیایی که در آن قرار دارید و قابلیت‎‎های دوربین تلفن همراه شما استفاده می‎کند تا موجوداتی را که «پوکمون» نامیده می‎شوند، روی صفحه نمایش گوشی تلفن همراهتان نمایش دهد. به این ترتیب مکان جغرافیایی که در آن هستید، تبدیل به مکان بازی می‎شود. هدف در این بازی این است که تا جایی که امکان دارد پوکمون‎‎های بیشتری را جمع کنید و سپس قدرتشان را افزایش دهید. برای پیدا کردن و شکار پوکمون‎‎های پنهان شده، باید دوربین گوشی تلفن را فعال کنید، در دنیای واقعی بگردید و همان‎طور که راه می‎روید، برای پوکمون‎‎ها گوی یا پوکبال (poke ball) بفرستید. به همین دلیل با ارسال تصاویر منطقه جغرافیایی هر فرد به نرم‎افزار بازی، به‎نظر می‎رسد طراحان این بازی به ظاهر جذاب ولی پیچیده و خطرناک، می‎توانند اطلاعاتی بعضا حساس بدون هزینه‎‎های گزاف از محیط کشور‎های گوناگون به‎دست بیاورند.

آرماگدون