هالیوود میان مسلمانان واقعی و تروریست‌های‌اسلام‌نما فرقی قائل نمی‌شود
نویسنده مسلمان هافینگتون‌پست، در مقاله‌ای تحت عنوان (چرا برای تماشای فیلم سی‌دقیقه پس از نیمه‌شب نرفتم؟» می‌نویسد: این فیلم همچون دیگر فیلم‌های هالیوود میان مسلمانان واقعی و تروریست‌های اسلام‌نما فرقی قائل نمی‌شود.
سه شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ ساعت ۱۵:۱۲
کد مطلب: 1270
به گزارش «آرماگدون» ، «یاسمین حسین» نویسنده مسلمان هافینگتون پست در مقاله‌ای تحت عنوان «چرا برای تماشای فیلم سی دقیقه پس از نیمه شب نرفتم؟»، می‌نویسد: آخرین فیلم سینمایی که در مورد مبارزه با تروریست ساخته شده، «سی دقیقه پس از نیمه‌شب» نام دارد که هم‌اکنون در حال اکران است.
داشتم به این فکر می‌کردم که می‌توان برای تماشای این فیلم رفت یا نه؟
البته تردید من در رابطه با تماشای این فیلم تنها بابت این نیست که صحنه‌های شکنجه در این فیلم بسیار به تصویر کشیده شده و به طور کلی آن را عملی کاملا طبیعی نشان می‌دهند، آنچنانکه یکی از دوستان نزدیکم می‌گفت این صحنه‌ها به قدری دردآور است که تو مجبور می‌شوی وسط فیلم سالن را ترک کنی.
بلکه از تمام این مسائل که بگذریم، ترس من از رفتن برای تماشای این فیلم این است که من یک بانوی محجبه هستم.شما ممکن است از خودتان بپرسید که حجاب چه ربطی به این مسئله دارد؟ اگر بخواهم صادق باشم، باید بگویم: از همه جهات مربوط است.
همزمان با اینکه به عنوان یک زن جوان آمریکایی مسلمان در فلوریدای جنوبی بزرگ می‌شدم، بزرگترین مشکلم پوشیدن حجاب بود. ۹ ساله بودم که تصمیم گرفتم محجبه شوم، این مسلئه همه، حتی خانواده‌ام را نیز متعجب کرد، والدینم اعتقاد داشتند که برای این مسئله باید کمی بیشتر صبر کنم، از آنجایی‌که مصمم و کله‌شق بودم، هر طور که بود محجبه شدم و بماند که چه‌ها بر من گذشت.
به عنوان مسلمانی که ظاهر من نیز بیانگر این مطلب است، برای رفتن به سالن سینما برای تماشای چنین فیلمی، به شدت احساس عدم امنیت و ناراحتی می‌کنم.
«سی‌دقیقه پس از نیمه شب» از آن دست فیلم‌های هالیوودی است که باعث می‌شود منِ مسلمان برای چیزی احساس گناه کنم که به هیچ‌عنوان ربطی به من ندارد.
بدیهی است، که من قادر به تشخیص این مطلب هستم که شخصیت‌های این فیلم و دیگر فیلم‌های هالیوودی به من ربطی ندارند و انگیزه اعمالی که برخی از تروریست‌ها با ادعای مسلمان بودن انجام می‌دهند، ربطی به اسلامی که من به آن عشق می‌ورزم و با آن بزرگ شده‌ام ندارد، ولی متاسفانه حقیقت این است که هرکسی در آمریکا قادر به تفکیک این دو از یکدیگر نیست.
«یاسمین حسین» در ادامه این مقاله می‌افزاید: به عنوان کسی که در انجمن امور مسلمانان در واشنگتن دی‌سی فعالیت می‌کنم و با جوانان مسلمان آمریکایی سر و کار دارم، آنها را ترغیب می‌کنم که شغل آینده‌اشان را در دولت، رسانه، تجارت، تکنولوژی و حتی هالیوود انتخاب کنند، بسیاری از این جوانان می‌خواهند جزئی از هالیوود باشند ولی زمانی‌که می‌بینند در این صنعت سینمایی چهره‌ای منفی از دین و اعتقاداتشان به تصویر کشیده می‌شود، به شدت سرخورده می‌شوند، ولی وجود افراد موفقی چون «فاران طاهر»، بازیگر، «سمیر اسعد غاردیزی»، فیلمنامه‌نویس و «ایمن ظواهری»، کارگردان برنده جایزه ایمی، در سینمای هالیوود، باعث امیدواری آنهاست.
فیلم‌هایی چون «سی دقیقه پس از نیمه شب» و برنامه‌هایی چون «هوم‌لند»، اساسا بر محیطی پر از ترس، سوءتفاهم و بی‌اعتمادی دامن می‌زنند.
چنین فیلم‌هایی این سوال را در ذهن مخاطب به وجود می‌آورد که آیا همسایه‌هایشان، همکارانشان و حتی آن عابر پیاده با محاسن بلند یا کوفی (نوعی کلاه) به سر، شهروند خطرناک و یا مشکل‌داری است؟
از حادثه ۱۱ سپتامبر به بعد، مسلمانان و هر آنکه با آنها در ارتباط است چه به لحاظ روانی و چه به لحاظ لفظی به شدت مورد ظلم بوده‌اند. براساس گزارش‌های اف‌بی‌ای از جرایم متعصبانه با ریشه اسلام ستیزی، بین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، بیش از ۵۰ درصد افزایش یافته است.
«یاسمین حسین» در پایان این مطلب، متذکر شد: زمان آن رسیده که هالیوود در به تصویر کشیدن موضوعات حساس که در سطح وسیعی بازخورد دارد، تجدید نظر کند، زمان آن رسیده که این صنعت سینمایی از دامن زدن به سوءتفاهم‌های موجود در جامعه‌امان و ایجاد محیط پر از رعب و وحشت پرهیز کند، ۲۰۱۲ برای جامعه‌امان سالی پر از تاریکی و وحشت بوده است، سالی با آمار بالای خشونت و کشتار با اسلحه که به مردم جامعه‌امان بالاخص کودکانمان به شدت آسیب رساند.
اکنون ضروری به نظر می‌رسد که هالیوود به نقش غیرقابل انکاری که در به وجود آمدن جامعه و فرهنگ خشن امروز آمریکا داشته، اعتراف کند.
امروز نباید یک زن جوان با هر دین و مذهبی، از اینکه می‌خواهد برای تماشای یک فیلم به سینما برود، تا این اندازه بترسد.!
داشتم به این فکر می‌کردم که می‌توان برای تماشای این فیلم رفت یا نه؟
البته تردید من در رابطه با تماشای این فیلم تنها بابت این نیست که صحنه‌های شکنجه در این فیلم بسیار به تصویر کشیده شده و به طور کلی آن را عملی کاملا طبیعی نشان می‌دهند، آنچنانکه یکی از دوستان نزدیکم می‌گفت این صحنه‌ها به قدری دردآور است که تو مجبور می‌شوی وسط فیلم سالن را ترک کنی.
بلکه از تمام این مسائل که بگذریم، ترس من از رفتن برای تماشای این فیلم این است که من یک بانوی محجبه هستم.شما ممکن است از خودتان بپرسید که حجاب چه ربطی به این مسئله دارد؟ اگر بخواهم صادق باشم، باید بگویم: از همه جهات مربوط است.
همزمان با اینکه به عنوان یک زن جوان آمریکایی مسلمان در فلوریدای جنوبی بزرگ می‌شدم، بزرگترین مشکلم پوشیدن حجاب بود. ۹ ساله بودم که تصمیم گرفتم محجبه شوم، این مسلئه همه، حتی خانواده‌ام را نیز متعجب کرد، والدینم اعتقاد داشتند که برای این مسئله باید کمی بیشتر صبر کنم، از آنجایی‌که مصمم و کله‌شق بودم، هر طور که بود محجبه شدم و بماند که چه‌ها بر من گذشت.
به عنوان مسلمانی که ظاهر من نیز بیانگر این مطلب است، برای رفتن به سالن سینما برای تماشای چنین فیلمی، به شدت احساس عدم امنیت و ناراحتی می‌کنم.
«سی‌دقیقه پس از نیمه شب» از آن دست فیلم‌های هالیوودی است که باعث می‌شود منِ مسلمان برای چیزی احساس گناه کنم که به هیچ‌عنوان ربطی به من ندارد.
بدیهی است، که من قادر به تشخیص این مطلب هستم که شخصیت‌های این فیلم و دیگر فیلم‌های هالیوودی به من ربطی ندارند و انگیزه اعمالی که برخی از تروریست‌ها با ادعای مسلمان بودن انجام می‌دهند، ربطی به اسلامی که من به آن عشق می‌ورزم و با آن بزرگ شده‌ام ندارد، ولی متاسفانه حقیقت این است که هرکسی در آمریکا قادر به تفکیک این دو از یکدیگر نیست.
«یاسمین حسین» در ادامه این مقاله می‌افزاید: به عنوان کسی که در انجمن امور مسلمانان در واشنگتن دی‌سی فعالیت می‌کنم و با جوانان مسلمان آمریکایی سر و کار دارم، آنها را ترغیب می‌کنم که شغل آینده‌اشان را در دولت، رسانه، تجارت، تکنولوژی و حتی هالیوود انتخاب کنند، بسیاری از این جوانان می‌خواهند جزئی از هالیوود باشند ولی زمانی‌که می‌بینند در این صنعت سینمایی چهره‌ای منفی از دین و اعتقاداتشان به تصویر کشیده می‌شود، به شدت سرخورده می‌شوند، ولی وجود افراد موفقی چون «فاران طاهر»، بازیگر، «سمیر اسعد غاردیزی»، فیلمنامه‌نویس و «ایمن ظواهری»، کارگردان برنده جایزه ایمی، در سینمای هالیوود، باعث امیدواری آنهاست.
فیلم‌هایی چون «سی دقیقه پس از نیمه شب» و برنامه‌هایی چون «هوم‌لند»، اساسا بر محیطی پر از ترس، سوءتفاهم و بی‌اعتمادی دامن می‌زنند.
چنین فیلم‌هایی این سوال را در ذهن مخاطب به وجود می‌آورد که آیا همسایه‌هایشان، همکارانشان و حتی آن عابر پیاده با محاسن بلند یا کوفی (نوعی کلاه) به سر، شهروند خطرناک و یا مشکل‌داری است؟
از حادثه ۱۱ سپتامبر به بعد، مسلمانان و هر آنکه با آنها در ارتباط است چه به لحاظ روانی و چه به لحاظ لفظی به شدت مورد ظلم بوده‌اند. براساس گزارش‌های اف‌بی‌ای از جرایم متعصبانه با ریشه اسلام ستیزی، بین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، بیش از ۵۰ درصد افزایش یافته است.
«یاسمین حسین» در پایان این مطلب، متذکر شد: زمان آن رسیده که هالیوود در به تصویر کشیدن موضوعات حساس که در سطح وسیعی بازخورد دارد، تجدید نظر کند، زمان آن رسیده که این صنعت سینمایی از دامن زدن به سوءتفاهم‌های موجود در جامعه‌امان و ایجاد محیط پر از رعب و وحشت پرهیز کند، ۲۰۱۲ برای جامعه‌امان سالی پر از تاریکی و وحشت بوده است، سالی با آمار بالای خشونت و کشتار با اسلحه که به مردم جامعه‌امان بالاخص کودکانمان به شدت آسیب رساند.
اکنون ضروری به نظر می‌رسد که هالیوود به نقش غیرقابل انکاری که در به وجود آمدن جامعه و فرهنگ خشن امروز آمریکا داشته، اعتراف کند.
امروز نباید یک زن جوان با هر دین و مذهبی، از اینکه می‌خواهد برای تماشای یک فیلم به سینما برود، تا این اندازه بترسد.!
مرجع : فارس