نتوانستم جسد همسرم را به عقب بازگردانم/ بودائی‌ها تمام منطقه را به آتش کشیدند
یکی از قربانیان حملات نژادپرستانه بودائی‌ها علیه مسلمانان در میانمار با اشاره به حمله شبانه به محل سکونت آنها گفت که بودائی‌ها با آتش و کپسول گاز تمام منطقه را به آتش کشیدند.
چهارشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۰۵
کد مطلب: 1085
به گزارش «آرماگدون» ، موج جدید حملات قومی علیه مسلمانان در میانمار، ۶۷ کشته برجای گذاشته و بیش از ۲۲ هزار نفر را از خانه‌های خود آواره کرده است.
یکی از قربانیان حملات بودائی‌ها در شهر کیوکپیو در گفت‌وگو با شبکه فرانس۲۴ به تشریح جنایات بودائی‌ها علیه مسلمانان پرداخت و از اوضاع انسانی آنها در اردوگاه آوارگان انتقاد کرد.
این فرد با نام مستعار مائونگ گفت: هنگامی که برای اولین بار اخبار مربوط به ناآرامی‌ها در شهر سیتوه (مرکز ایالت راخین) را شنیدیم، متوجه شدم که بالاخره اتفاق مشابه به آن در شهر کیوکپیو نیز به وقوع خواهد پیوست.
وی افزود: روز ۲۱ اکتبر، بودایی‌های ایالت راخین، دو مسجد را در بخش مسلمان نشین شهر به آتش کشیدند. فردا شب آن روز آنها با مشعل‌های آتش و کپسول‌های گاز بازگشته و تمام منطقه را به آتش کشیدند. افراد مسلح با استفاده از سلاح‌های دست ساز به سمت ما شلیک کردند. سپس افرادی که لباس شخصی به تن داشته اما کاملا مشخص بود که از نیروهای امنیتی هستند، با تفنگ به سمت ما شلیک کردند.
مائونگ تصریح کرد که آنها همسر مرا هدف گلوله قرار داده و وی را به قتل رساندند. می‌خواستم که جسد وی را همراه خودم به عقب بازگردانم اما آنها همچنان به سمت ما تیراندازی می‌کردند. در پایان من و فرزندانم مجبور شدیم که جسد او را رها کرده و به سمت ساحل رودخانه بدویم. ما سوار یک قایق ماهیگیری شده و به سمت شهر سیتوه حرکت کردیم.
وی افزود: ما فردای آن روز (۲۳ اکتبر) به شهر سیتوه رسیدیم. اردوگاه پناهندگان به طرز باور نکردنی شلوغ و مملو از جمعیت بود. خیلی از آنها پس از اولین موج خشونت به این منطقه آمده بودند. در حال حاضر سه هزار نفر در این کمپ حضور دارند.
وی با اشاره به اینکه ما خیلی ترسیده‌ایم، تاکید کرد که در زمانی که حکومت نظامیان در میانمار سر کار بود، بودائی‌ها جرات انجام چنین رفتاری را علیه مسلمانان نداشتند.
مائونگ اظهار داشت که برای دوران‌های طولانی، بودائی‌ها در ایالت راخین از مسلمانان متنفر بودند. در شهر کیوکپیو مانند بقیه نقاط مختلف، بودائی‌ها و مسلمانان جدای از یکدیگر در نقاط مختلف شهر زندگی می‌کردند. برخی از ما دوستان بودائی داشته و برخی دیگر نیز با بودائی‌ها ازدواج می‌کردند. فرزندان مسلمانان و بودائی‌ها به مدارس مشترک می‌رفتند. اما به دلیل دهه‌ها تبعیض مسلمانان کمتر به فرصت‌های شغلی دست پیدا کردند.
وی در پایان گفت: متوجه نمی‌شوم چرا برخی‌ها فکر می‌کنند مسلمانان در ایالات راخین خارجی محسوب می‌شوند در حالی که ما همین جا متولد شدیم.
یکی از قربانیان حملات بودائی‌ها در شهر کیوکپیو در گفت‌وگو با شبکه فرانس۲۴ به تشریح جنایات بودائی‌ها علیه مسلمانان پرداخت و از اوضاع انسانی آنها در اردوگاه آوارگان انتقاد کرد.
این فرد با نام مستعار مائونگ گفت: هنگامی که برای اولین بار اخبار مربوط به ناآرامی‌ها در شهر سیتوه (مرکز ایالت راخین) را شنیدیم، متوجه شدم که بالاخره اتفاق مشابه به آن در شهر کیوکپیو نیز به وقوع خواهد پیوست.
وی افزود: روز ۲۱ اکتبر، بودایی‌های ایالت راخین، دو مسجد را در بخش مسلمان نشین شهر به آتش کشیدند. فردا شب آن روز آنها با مشعل‌های آتش و کپسول‌های گاز بازگشته و تمام منطقه را به آتش کشیدند. افراد مسلح با استفاده از سلاح‌های دست ساز به سمت ما شلیک کردند. سپس افرادی که لباس شخصی به تن داشته اما کاملا مشخص بود که از نیروهای امنیتی هستند، با تفنگ به سمت ما شلیک کردند.
مائونگ تصریح کرد که آنها همسر مرا هدف گلوله قرار داده و وی را به قتل رساندند. می‌خواستم که جسد وی را همراه خودم به عقب بازگردانم اما آنها همچنان به سمت ما تیراندازی می‌کردند. در پایان من و فرزندانم مجبور شدیم که جسد او را رها کرده و به سمت ساحل رودخانه بدویم. ما سوار یک قایق ماهیگیری شده و به سمت شهر سیتوه حرکت کردیم.
وی افزود: ما فردای آن روز (۲۳ اکتبر) به شهر سیتوه رسیدیم. اردوگاه پناهندگان به طرز باور نکردنی شلوغ و مملو از جمعیت بود. خیلی از آنها پس از اولین موج خشونت به این منطقه آمده بودند. در حال حاضر سه هزار نفر در این کمپ حضور دارند.
وی با اشاره به اینکه ما خیلی ترسیده‌ایم، تاکید کرد که در زمانی که حکومت نظامیان در میانمار سر کار بود، بودائی‌ها جرات انجام چنین رفتاری را علیه مسلمانان نداشتند.
مائونگ اظهار داشت که برای دوران‌های طولانی، بودائی‌ها در ایالت راخین از مسلمانان متنفر بودند. در شهر کیوکپیو مانند بقیه نقاط مختلف، بودائی‌ها و مسلمانان جدای از یکدیگر در نقاط مختلف شهر زندگی می‌کردند. برخی از ما دوستان بودائی داشته و برخی دیگر نیز با بودائی‌ها ازدواج می‌کردند. فرزندان مسلمانان و بودائی‌ها به مدارس مشترک می‌رفتند. اما به دلیل دهه‌ها تبعیض مسلمانان کمتر به فرصت‌های شغلی دست پیدا کردند.
وی در پایان گفت: متوجه نمی‌شوم چرا برخی‌ها فکر می‌کنند مسلمانان در ایالات راخین خارجی محسوب می‌شوند در حالی که ما همین جا متولد شدیم.
مرجع : فارس