فرانسه؛ از ترویج آشکار اسلام هراسی تا محکومیت های نمادین
حمله روزهای اخیر به یک مرکز فرهنگی مسلمانان در شهر رن فرانسه در آستانه ماه مبارک رمضان، اگر چه با محکومیت ظاهری مقامات پاریس همراه شد، اما آنچه رخ داده ثمره سیاست دولتمردانی است که مدت هاست آشکارا بر طبل اسلام هراسی در این کشور می کوبند.
سه شنبه ۲۴ فروردين ۱۴۰۰ ساعت ۰۹:۴۱
کد مطلب: 7049
به گزارش «آرماگدون» ، منابع خبری فرانسه روز گذشته از حمله به مرکز فرهنگی ابن سینا (Avicenne) در شهر رن فرانسه و نوشتن شعارهای توهین آمیزی علیه پیامبر اسلام (ص) بر دیواره های آن خبر دادند. «ژرار درمنن»، وزیر کشور فرانسه با حضور در این محل این اقدام را محکوم و آن را حمله به جمهوریت فرانسه توصیف کرد.
اظهارات وزیر کشور فرانسه در حالی است که مقامات این کشور مدت هاست عملاً سیاست اسلام هراسی را دستورکار قرار داده و به تحریک احساسات ضد اسلامی مردم فرانسه پرداخته اند.
هنوز مردم جهان حمایت قاطعانه امانوئل مکرون، رئیس جمهوری این کشور مبنی بر حمایت از تداوم انتشار تصاویر موهن علیه پیامبر اسلام (ص) از سوی نشریه شارلی ابدو را از یاد نبرده اند که موجی از خشم در میان مسلمانان کشورهای جهان را بر انگیخت و پویش های مردمی مختلفی علیه امانوئل مکرون به راه انداخت.
صهیونیسم ستیزی ممنوع، اسلام ستیزی مجاز!
رئیس جمهوری فرانسه که خود را آزادی خواه می داند از اسلام ستیزی و تحقیر ارزش های مسلمانان دفاع می کند و از آزادی بیان دم می زند اما در دفاع از رژیم صهیونیستی و ممنوع کردن انتقاد از یهودیان درنگ نمی کند. این موضوع نشانگر رفتارهای دوگانه فرانسه نسبت به آزادی بیان و حقوق بشر است.
امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در واکنش نسبت به اهانت نشریه شارلی ابدو، آن را مصداق «آزادی بیان» خوانده است. مکرون در حالی از آزادی بیان سخن می گوید که مطرح کردن موضوعاتی چون هلوکاست در این کشور با واکنش های شدید دولت مواجه می شود و مجازات های شدیدی در پی دارد.
این رویکرد رییس جمهور فرانسه با واکنش تند مسلمانان در سراسر جهان مواجه شده بود. همچنین به دنبال افزایش اظهارات اسلام ستیزانه مقامات فرانسوی و هدف قرار گرفتن مسلمانان این کشور، کمپین تحریم کالاهای ساخت فرانسه در برخی از کشورهای مسلمان به راه افتاده که همین امر عقب نشینی مقامات الیزه را به دنبال داشت.
موضوع آزادی بیان و عقیده اگرچه بسیار حائز اهمیت است، اما اقدام رئیس‌جمهور فرانسه کمترین قرابتی با آزادی بیان نداشت بلکه در افکار عمومی فرانسه نوعی ترویج اسلام هراسی و صدور جواز تحریک احساسات میلیون ها مسلمان بود. احترام به مسائل اعتقادی ادیان مختلف یکی از مهمترین اصول دموکراسی و بخشی از اخلاق همزیستی و انسانیت است. حمایت از کاریکاتورهای توهین آمیز به پیامبر اسلام (ص) به بهانه دفاع از آزادی بیان، بی شک اقدامی به دور از بلوغ و عقلانیت سیاسی است که منجر به نفرت پراکنی می شود.
اظهارات مکرون موج خشم و کینه توزی را در میان ملت‌های مسلمان ایجاد کرده بود و آنچه امروز در حمله به این مرکز فرهنگی اسلامی رخ داد، درویدن خوشه های خشمی است که مقامات فرانسه در ذهن مردم این کشور علیه اسلام و مسلمانان کاشته اند.
نقض آشکار حقوق بین الملل اقلیت های دینی؛ فرانسه از کدام ارزش های جمهوری دم می زند؟
آنچه فرانسه پیوسته تحت عنوان ارزش های جمهوری بدان افتخار می کند، سرابی است مملو از استانداردهای دوگانه و مبهم که مصادیق آن را به وضوح می توان در گفتار و رفتار دولتمردان فرانسه یافت. اسناد متعددی در حقوق بین الملل صراحتاً بر آزادی ادیان تاکید ورزیده اند اما امروزه شاهد آنیم که فرانسه آشکارا آن ها را زیر پا می گذارد:
اعلامیه جهانی حقوق بشر، ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸
مطابق ماده (۲) این اعلامیه «هر فردی بدون هیچ گونه تمایز، مخصوصا از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقیده سیاسی یا هر عقیده دیگر و همچنین ملیت، وضع اجتماعی، ثروت، تولد یا هرموقعیت دیگر، از تمام حقوق و کلیه آزادی‌های اعلام شده در این اعلامیه برخوردار است».
کنوانسیون پیش‌گیری و مجازات جنایت نسل کشی (ژنوساید) ۱۹۴۸
مطابق ماده (۲) این کنوانسیون، ارتکاب جنایت به دلایل قومی، ملی و یا مذهبی مشمول این کنوانسیون بوده و هرعملی که در جهت از بین بردن تمام یا بخشی از یک گروه ملی، قومی، نژادی یا دینی، ارتکاب یابد، جنایت محسوب می‌گردد.
میثاق بین المللی حقوق‌مدنی سیاسی، دسامبر ۱۹۶۶
ماده ۲۷ میثاق اشعار می دارد: «در کشورهایی که اقلیتهای نژادی - مذهبی یا زبانی وجود دارند. اشخاص
متعلق به اقلیتهای مزبور را نمی‌توان از این حق محروم نمود که مجتمعاً با سایر افراد گروه خودشان از فرهنگ خاص متمتع و به دین خود متدین بوده و بر طبق آن عمل کنند یا به زبان خود تکلم نمایند.».
اعلامیه حقوق اشخاص متعلق به اقلیتهای ملی، قومی، دینی یا زبانی، مصوب ۱۹۹۲
در مقدمه اعلامیه، بر «احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه بدون تبعیض بر اساس نژاد، جنس، زبان یا مذهب و برابری حقوق مردان و زنان و ملت‌ها، اعم از بزرگ و کوچک» تأکید شده است.
همچنین بر اساس بند (۱) ماده (۴): «دولت‌ها موظف‌اند اقدامات لازم را در جهت تأمین کامل و موثر تمامی حقوق بشر و آزادی‌های اساسی اشخاص متعلق به اقلیت‌ها، بدون تبعیض و در شرایط کاملاً مساوی در برابر قانون اتخاذ نمایند».
کنوانسیون حقوق کودک ۱۹۸۹
ماده ۳۰ این کنوانسیون تصریح میکند: «در کشورهایی که اقلیتهای قومی، مذهبی یا زبانی و یا افرادی با منشأ بومی وجود دارند، کودک متعلق به این‌گونه اقلیت‌ها یا کودکی که بومی است، نباید از حق برخورداری از فرهنگ خود، برخورداری از مذهب خود و اعمال آن یا استفاده از زبان خود به همراه سایر اعضای گروهش محروم شود».
کنوانسیون کادر حمایت از اقلیت های ملی، ۱۹۹۵
این کنوانسیون منطقه ای اروپا در بند (۱) ماده (۵) خود بیان می دارد: «طرفین متعهد می شوند شرایط مناسب را فراهم کنند تا افراد متعلق به اقلیت های ملی بتوانند فرهنگ خود را حفظ و توسعه دهند و همچنین عناصر اساسی هویت خود را که دین، زبان، سنت ها و میراث فرهنگی آنها است حفظ کنند».
با عنایت به موارد فوق که سندی واضح در نقض حقوق مسلمانان در فرانسه است، مشخص نیست که مقامات الیزه تا کی می توانند با در پیش گرفتن استانداردهای دوگانه به نقض حقوق مسلمانان پرداخته و آنگاه که عرصه بر آنان تنگ شده و به وضوح در مظان اتهام و محکومیت جهانیان قرار می گیرند، با اقداماتی نمادین و صوری بر سیاست های اسلام ستیزانه خود سرپوش گذارند.
